Strûpenkeal in Subjectieve Atlas van Fryslân
Strûpenkeal (1905 – 2012)
Onder leiding van Annelys de Vet van september 2012 – september 2013
de bijdrage Strûpenkeal (1905 – 2012) gemaakt voor de Subjectieve Atlas van Fryslân.
.
.
Doel Subjectieve Atlas van Fryslân
De Subjectieve Atlas van Fryslân geeft antwoord op vragen zoals;
-
- Wat betekent het om nu in Fryslân te wonen?
- Wat kenmerkt het dagelijks leven?
- Hoe vertaalt het verleden zich naar de toekomst?
.
Door middel van deze vragen heeft een groep ontwerpers en kunstenaars, die wonen of gewoond hebben in Fryslân, de provincie van binnenuit in kaart gebracht. Met als gevolg een collectie beelden, kaarten en foto’s die iets van de huidige ziel van Fryslân ontsluiert. Deze atlas is daarmee een poëtische vorm van antropologie die de actuele identiteit van Fryslân bevraagt, voorbij de nostalgie en clichés. Om die reden een bijzonder tijdsdocument waarin de eigen omgeving met frisse ogen bekeken wordt.
.
.
Strûpenkeal als inspiratiebron
In de zomer van 2012 liep ik met een aantal beleidsmedewerkers, projectontwikkelaars en belangstellenden naar Strùpenkeal. Tijdens deze wandeling besefte ik dat ik de enige in het gezelschap was die kon vertellen hoe het boerenleven hier vroeger was. En dat verder niemand, zonder deze herinneringen, zich ooit nog een beeld kan vormen van Strùpenkeal omdat er niks meer is wat hieraan refereert..
.
Zo makkelijk is het dus om een dierbare plek in de geschiedenis te laten verdwijnen, waar niemand nog een beeld bij heeft, behalve de ex-bewoners met hun herinneringen. Als ook deze mensen er niet meer zijn is de plek voorgoed verdwenen..
.
Als hommage aan al haar bewoners heb ik de bijdrage Strûpenkeal (1905- 2012) gemaakt en ook om de geschiedenis van Strùpenkeal voor altijd vast te leggen in het Friese landschap van stedelijke ontwikkeling..
.
‘Het meest nostalgisch is de bijdrage van Wietske Lycklama à Nijeholt over Strûpenkeal, een van de vele over boerderijen en het boerenleven in het boekje. Strûpenkeal was de boerderij in de omgeving van Sneek waar ze opgroeide. Die brandde op 31 juli 1973 af en is nooit herbouwd, want hij was niet verzekerd. ” Zo makkelijk is het om een dierbare plek in de geschiedenis te laten verdwijnen, waar niemand nog een beeld bij heeft, behalve de bewoners met hun herinneringen.’ Asing Walthaus, LC 06-09-2013.